حدود بیست سال پیش در شمال غرب کشور دو نفر با تراکتور و یه نهر کن مشغول نهر کنی برای کشاورزان اون دیار بودند بالا خره بعد از مدتها نهر کنی به هنگام صبح خیلی زود شبانگاهی خیش نهر کن با سنگی در زیر زمین مثلاً در حدود هفتاد سانتی بر خورد می‌کنه و... تاریک بوده میان پایین و نگاه می کنند می‌بینند سنگ صاف بزرگی هست که نهر کن باعث شده سنگه تکون بخوره و سقف اتاقی را کنار بزنه داخلش یه تابوت بوده. یکی میگه بیا کارمونو ول کنیم و اینو با تراکتور ببریم اون یکی میگه نه اینطوری نمیشه خلاصه قرارشون اینطوری میشه که بیان شهرشون و روزانه با ماشین بیان ببرن . میرن شهر یکیشون بلافاصله و بدون هماهنگی با دیگری بر می‌گرده اونجا با همان تراکتور و تریلر و غیره اش دوستشو دور می‌زنه و خودش به تنهایی جنسو میاره خانه اش . دوستش هم بعد از اینکه متوجه خیانت دوستش شده می‌ره لوش می‌ده میان میبرنش بعد از چندی ولش می‌کنند دوباره میان میبرنش باز ولش می‌کنند البته تحت آزار و شکنجه هم می‌زارن هر کاری می کنند میگه من هیچی ندارم دروغه چیزی پیدا نکرده ام. خونه اش هم می‌گردند ولی پیداش نمی کنند بعد از سه ماه میان میبرنش هر چی تلاش ولی باز نمیگه جاشو. چندین بار طی فواصل مشخصی میبرنش به نتیجه ای نمی‌رسند. ناخناش طوری شده بوده که انگاری مادرزادی ناخن نداشته . هدفش این بوده که خودشو هر کاری بکنند اشکال نداره حداقل فرزندانش به جایی برسند و از مال دنیا بی نیاز باشند. ولی بعد از سه ماه که در حیاط خانه اش مشغول کاری بوده دوباره ماشین جیب یا همچین چیزی دوباره میاد سراغش و اینبار دیگه طاغتش به سر اومده و می‌خواسته جاشو بگه و خلاص بشه. از ماشین یه آدمی با کت شلوار سفید میاد پایین و باهم میرن داخل خانه چایی میاد جلوش به هنگام نوشیدن چای به مرد میگه من می‌دونم که اون طابوت دست تو هست و می‌دونیم که برداشته ای و رفتیم مکانش هم دیدیم و تاریخ و مشخصاتش و دقیق می دونیم و مدت هاست که به دنبالش بودیم چک با مبلغ بسیار بزرگ می‌زاره جلوش و میگه جای اونو بگو ببربم و از این به بعد هر وقت هر مبلغی دلت خواست به این شماره ماهانه زنگ بزن واریز بکنم. اون مرد میگه طابوت همونجایی هست که نشستی روش. فرشو کنار می‌زنه طابوت بر میداره می‌بره و به گفته خود مرد هنوز هم به قولش عمل می‌کنه و هر چی بخواد واریز می‌کنه میگه الان همه چی دارم و ... با گفتن داستانش گریه میکرده البته فرد کت شلواری اسمشم گفته.

سلام . چه هیجانی داره این داستان
یه نفر در بانکی مشغول صحبت با یه نفر یا کارمند بانک بوده صحبت اینجا رسیده که طرف داشته می گفته من اهل فلان روستا هستم همین که اینو گفته نفر بغلی گفته واقعا اهل اونجایی گفته آره چطور مگه . اونجا محلی به نام گورچین قیه سی ( صخره کبوتر ) میشناسی دوباره میگه آره.میگه ده سال پیش پدر من با یه نفر از اهالی روستاهای همجوار شما داشته با دستگاه سنگ شکن در کوه و صخره اونجا کار می کردند سنگ ها را برای سد سازی سه چهار کیلومتر دورتر می فرستادند. گورچین قیه سی صخره ای است به ارتفاع سه تا پنج متر. فرد روستایی پایین بوده پدر من با لودر سنگ شکن بالای صخره را یا حول می‌ده یا می شکنند یه هویی روستایی فریاد می‌زنه نگه دار نگه دار. میگه چی شد جواب می‌دهد یه شی پارلاق و بسیار درخشنده ریخت پایین. اول با دستگاه سنگ رو حول می‌ده کنار میرن می بینند پنج شش تا مجسمه کبوتر از جنس طلا هست. با عجله جمعش می کنند کمی هم خورده سنگ ها و سطح خاک را هم کنار می‌زنند چند تای دیگه پیدا میکنند کارشون جمع می کنند میرند. میگه الان که من با تلفن حرف می‌زدم پدرم از آلمان زنگ زده بود .خلاصه وضعشون فوق العاده بوده .پسره اونجا رو ندیده فقط پدرش نام و ... را برایش تعریف کرده. روستایی هم وضع خودشو بسیار سامان داده. روستاییه به یه روستایی دیگه گفته اونجا تعدادی هم مجسمه زیر سنگ ها مدفون شد و باقی موند هنوز اونجا هستن. اندازه یکی از سنگ ها دو در سه یا چهار متر .اونجا صخره های بسیار دراز وجود دارد به این خاطر به آنها صخره قطار هم می گویند. با دستگاه سنگ شکن اکثر صخره های بدرد بخور اطراف روستا و کو ها را خورد کرده اند. این هم تصویر ماهواره ای اون صخره که یکی قبل از دست خورده شدن است دیگری بعد از برداشتن

فعلا این عکس مربوط به بعد از واژگونی است