به خاطر اینکه لوله و کابل معمولا یک یا دو سرشان بر روی زمین قابل دسترس است ، در اغلب لوله یابها و کابل یابها ،قسمتی از فرستنده به یک سر لوله وصل میشود و لوله را با جریانی تحریک میکند و قسمت گیرنده لوله را براحتی تشخیص میدهد. سیستمی که از این تکنیک بهره میبرد بدرد گنجیابی نمیخورد چون ما اولش مطمئن نیستیم که فلزی در کار است یا نه و اگر مطمئن هم باشیم ، به هدف دسترسی نداریم که فرستنده را بهش وصل کنیم . تازه اگه دسترسی داشته باشیم دیگه شوک نمیخواد ، درش میاریم
در نوعی دیگر از لوله یابها فرستنده ای به داخل لوله هدایت میشود و توسط گیرنده مشخص میشود
در نوعی دیگر فرستنده مغناطیسی و جود دارد و جریان را غیر مستقیم به لوله القا میکند و با گیرنده مسیر لوله مشخص میشود . این گیرنده ها بصورت عصایی هستند که دوستان اشاره کردند .
همچنین در نوعی دیگر کلمپی به دور لوله یا کابل بسته میشود که کابل را تحریک میکند و گیرنده مسیر کابل را می یابد . این نوع بیشتر برای کابل برق و کابل مخابراتی کاربرد دارد
پیوست:
تماس القایی فرستنده.gif
اما اگر کابل یاب یا لوله یاب از تکنیکی خارج از این مسائل بهره ببرد که احتیاج به تماس فرستنده نداشته باشد شاید بدرد گنج یابی بخورد . مثلا در نوعی دیگر از همین سیستم پالسی یا از سیستم راداری استفاده میشود که احتیاج به تماس مستقیم با لوله ندارد .
در سیستمهای GPR نیز کابلها اگر حامل جریان باشند ، تشخیص داده میشوند وگرنه کابل باریک در عمق زیاد قابل تشخیص نیست مگر اینکه ضخامت کافی را داشته باشد .
و همچنین لوله ها با GPR قابل تشخیص هستند . اما این را در نظر داشته باشید که GPR فلزیاب نیست و فقط ناهماهنگیهای داخل زمین را نشان میدهد . مثلا تصویر لوله برای کاربر مشخص است اما در واقع لوله سنس نشده و مایع درون لوله (آب یا نفت و ...) در تصویر بشکل لوله نمایان است .
لوله ای که مایعی در آن نباشد یاباید خودش فلزی ضخیم باشد که تشخیص داده شوده
یا قطر لوله زیاد باشد که سیستم ، فضای خالی درون لوله را تشخیص دهد