ali gol نوشته است:
کسی که میخواد با ردیاب کار کنه باید اول بسیار نابغه باشه یعنی درکش خیلی بالا باشه البته با پشت کاردوم باید به قانون دفن بار و علایم واثار شناسی اشنایی داشته باشه و در حد عالی بلد باشه از نقاطی که دفینه واقعی داشت و بردن تست بگیره تا یاد بگیره زرات چیه وراه حذفش وتا به اینجا برسه چند سالی گذشته حالا پشت کار باعث موندن میشه و تازه میفهمه بدون نقطه زن هیچه و تا بره بگرده یه نقطه زن خوب پیدا کنه یه چند سالی گذشته ودلیل این چند سالها دروغ و رویا پردازی دور بریها ونداشتن علم و اگاهیه و تازه میفهمه دستگاه خوب چیه که عمرش پولش واز همه بیشتر انگیزش از دست رفته این تازه میشه یه ادم با تجربه واگه هنوز حال داشته باشه ورمقی مونده باشه موفق میشه این داستان یه سیر گنج یابیه من از هفده سالگی تو این راه استخون ترکوندم همه این چیزایی که مطرح شد تو این تایپیکو خوندم و با همه اینا دستو پنجه نرم کردم والان با ۳۳سال سن فهمیدم گنج حقیقط مطلقه و کسی بهش میرسه که اول شریک دوم دستگاه سوم ظرفیت بقیه فقط حاشیه است تو توحم سیر نکنید دوستان اینا که گفتم حاصل تجربه خودم وپیری که شش سل پیش بهم گفت و بعد چهار سال درکش کردم و الان نتیجشو یه ساله دارم مبینم با ارزوی موفقیت برا همه.
ای ول داداش. گل گفتی . شروع کارت مثل خودم بوده
و البته از اینور یه 10 سالی از بنده جوونتری.ولی به صورت آماتور این کارو شاید از 6-5 سالگی شروع کردم.
خوب یادمه همیشه عاشق کنده کاری رو زمین بودم و همیشه خاکی میرفتم خونه و مادرم دعوام میکرد همیشه گل بازی و....... تا یه روز یه چاله شاید 30-20 سانتی میشد کندم خوردم به یه انگشتر که رنگ طلایی و پاته های روشو کاملاً یادمه. دوان دوان بردم نزد مادرم و گفتم ببین چی پیدا کردم. اونم گرفت و دقیق نگاش کرد و پرسید از کجا ومنم گفتم از تو خاک بهم گفت: " پسر تو بزرگ بشی گنج پیدا میکنی"و اینطور بود که مهرش خورد رو پیشونیم.
فکر نکنید شوخی بودا خدایی همش واقعی و عین همون چیزی بود که برام گذشته..... ای ی ی ی یاد اون دوران واقعاً به خیر 
گنج هم وجود داره 100% ولی محدودیتای فنی، قانونی، آگاهی، عرفی- اجتماعی و و و و و و و اکثراً علل عقیم موندن کار هستن.