میثم نوشته است:
ممنون سلامت باشی milad7 عزیز
روش دوقطبی-دوقطبی و روش های عنوان شده دیگه برای اندازه گیری عمق هدف بکار نمیرند بلکه برای اسکن از محوطه هستند. هرچند که با هر کدوم از روش ها می توان به نوعی عمق هدف را مشخص کرد! (که وابسته به انتخاب روش و قدرت دستگاه هست)
در روش های جدید هر 4 تا پراب با هم جابجا میشند. بغیر از روش قطبی-دوقطبی و روش قطبی که 1 یا 2 تا از پراب ها در فاصله دوری از محوطه اسکن ثابت هستند تا اثر اون پراب های ثابت در اسکن به حداقل برسه. یعنی هرچه دورتر باشند بهتره.
روش قدیمی اسکن که شباهت با روش قطبی داره ولی برعکس اون هست یعنی پراب های C1,P1 ثابت کاشته میشد.
به چند دلیل استفاده از روش قدیمی به نظرم اشتباه هست
1- تا فواصل کم پراب های ثابت تا متحرک ، حساسیت بین این ناحیه و زیر پراب ها قرار داره و با فاصله گرفتن ثابت ها از متحرک ها حساسیت بین این فضا کاهش یافته و کم کم فقط به محوطه اطراف و زیر پراب های متحرک فقط حساسیت وجود خواهد داشت. که با توجه به فاصله 1 متری پراب های C2,P2 از هم، عمق کاوش حداکثر به 2.5 متر خواهد رسید!
2- نویز ناشی از پراب های ثابت C1,P1 روی پراب های متحرک به دلیل فعال نبودن این دو پراب در عملیات اسکن
3- گم شدن هدف احتمالی بدلیل نداشتن همپوشانی سطوح و اسکن نشدن کل فضا! زیرا که در روش های جدید، کلیه سطوح و لایه لایه میشه از خاک نقشه برداری کرد.
