درودجناب جهانبین
بنده فلزوتودستم میگیرم مثلاطلازیاد ندارم یه جفت گوشواردارم میکنم توانگشت کوچیکم همون جاروباعمق 3حجم تغریبی دقیق یادم نیست 4مترنشون میده بعدمیخ زنگ زده تو دستم میگیرم بازهمون جارومیگیره ولی یکم فاصله دارچندتیکه اهن نقطه کردم در اوردم ولی باز اهن داره عمق گیری 20سانت 10سانت نشون میدا من تغریبا تو همین عمق در اوردم
حدود2سال هست دارم باانتن ورمیرم ذهن خیلی توش دخیله ولی به این نتیجه رسیدم فلزیه حالتی داره برا انتن که خطایازرات حتی بادخالت ذهنم نمیتونه اون حالتاروبوجود بیاره
مثلا براعمق گیری اولین قیچی که به عقب برمیگردم (البته برابنده اینطوره)تاجایی که انتن بازمیشه میشه عمق بعدبازعقب ترمیرم اگه انتنابه دوطرف باز شدن به دستام چسبیدصددرصدخطاهستش ولی نوک انتن بازبه سمت حدف موندتوچندین موار فلز دراومده
اینجور تلاشی - قابل ستایشه - اما بنوعی معتقدم داستان کاوش با هر تستی فرق میکنه - حتی رفتار بدن تمام اپراتورها متفاوته - تنها دلیلشم عدم یادگیری اپراتوری پایه هست که جزو علوم سری هست - در حالت عادی اپراتوری یک حالت بخصوص روحی روانی هست که باید اصلاح بشه - چون بدن تمام انسانها در حالت عادی میشه یه خروجی رو ازش گرفت البته درک ذهنی باید باشه که فعالسازی انجام بشه -اگر شما فرض کنید الگوی خوراک در دستتون از انگشت شصت است واقعا بدنتون تجزیه اش همین میشه و بحثش پیچیدس اما تو نوسان میافته و نمیشه بطور قطع گفت خوراک عمل میکنه ---حساب بکنید آدم یه موتور پیچیده درونش داره که با فعال شدنش چیزی رو بنمایش میگذاره که ما الان نمودش رو تو انتن ال رود میبینیم --- بنوعی در پس علمی بودن رنگ بوی عرفانی هم میگره - این حرفا عین حقیقته- اما توان درکش فقط تعادل منطقی و احساسی میخواهد و هر ادمی از پسش بر نمیاد - موفق باشید
البته کار میبره تا تاثییرش حس کنی